ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Α. ΟΡΙΣΜΟΣ
Επιστήμη είναι:
· η πλήρης, ακριβής και σαφής γνώση των πραγμάτων.
· η συστηματική και μεθοδική έρευνα που αναφέρεται σε ορισμένο τομέα του επιστητού.
· το σύνολο των ομοειδών γνώσεων, που συνδέονται οργανικά και συντάσσονται με σκοπό την εξήγηση των φαινομένων στη φύση και την κοινωνία.
Β. ΑΙΤΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ 1. Η ερευνητική φύση του ανθρώπου, η ενεργητική του στάση απέναντι στο περιβάλλον.
2.Η επιθυμία του για μάθηση.
3. Η αμφιβολία και η περιέργεια, που έχουν ως αποτέλεσμα την έρευνα και την επαλήθευση.
4.Η ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει πολλά εμπόδια και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του.
Γ. ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Α. υλικός τομέας:
· Βελτίωση της ποιότητας ζωής.
· Αύξηση της ποσότητας και βελτίωση της ποιότητας των αγαθών.
· Επωφελής εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση.
· Προσφορά εργασίας με τα νέα επαγγέλματα, περιορισμός του σωματικού μόχθου.
· Οικονομική πρόοδος.
· Πρόληψη και καταπολέμηση των ασθενειών, αύξηση του μέσου όρου ζωής του ανθρώπου.
Β. ηθικός τομέας:οι ανθρωπιστικές επιστήμες:
· καθιστούν δυνατή την αυτογνωσία. εξευγενίζουν τον συναισθηματικό κόσμο.
· συμβάλλουν στην ηθικοπνευματική τελείωση και στη διαμόρφωση μιας πολυδιάστατης προσωπικότητας.
Γ. πνευματικός τομέας: η επιστήμη:
Ασκεί το πνεύμα και ικανοποιεί τις πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου.
Αναπτύσσει την κρίση και εξασφαλίζει την πνευματική ελευθερία.
Απαλλάσσει από εξωλογικά στοιχεία (προλήψεις, δεισιδαιμονίες).
Δ. ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Α. υλικός τομέας:
· Το φυσικό περιβάλλον μολύνεται και καταστρέφεται με την υπερεκμετάλλευση.
· Η ανθρωπότητα απειλείται με τα όπλα μαζικής καταστροφής.
· Με την εκμηχάνιση της παραγωγής αυξάνεται η ανεργία.
Β. πνευματικός - ψυχολογικός τομέας:
· Η εξειδίκευση των επιστημόνων οδηγεί συχνά στη μονομέρεια.
· Στερεί τη χαρά της δημιουργίας, αλλοτριώνει τον άνθρωπο από την εργασία και τον εαυτό του, εξαιτίας του υπέρμετρου προγραμματισμού και της αυστηρής μεθοδολογίας.
· Οδηγεί σε υπερβολικές φιλοδοξίες και αίσθηση υπεροχής.
Γ. ηθικός -κοινωνικός τομέας:
· Ο επιστημονισμός εξαφανίζει κάθε αίσθημα ανθρωπιάς.
· Απανθρωποποιεί το άτομο, αμβλύνει τις ηθικές του αντιστάσεις.
· Καλλιεργεί τον ανταγωνισμό μεταξύ των επιστημόνων στο πλαίσιο της
προσωπικής προβολής και διάκρισης.
· Καταρρακώνεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, υπονομεύεται η ελευθερία του ανθρώπου, αφού η επιστήμη μπορεί να γίνει όργανο για την εξαπάτηση, υποδούλωση και εκμετάλλευση των ανθρώπων.
· Με τα επιστημονικά πειράματα εμφανίζονται νέες ανίατες ασθένειες.
Προϋποθέσεις για την ανθρωποκεντρική αξιοποίηση της επιστήμης:
Ο επιστήμονας πρέπει να διακρίνεται από:
· Παιδεία με ανθρωπιστικές αρχές και πνεύμα ελευθερίας.
· Γενική μόρφωση και ψυχική καλλιέργεια, ώστε να θέτει τις γνώσεις του στην υπηρεσία του ανθρώπου και να ασκεί το έργο του με υπευθυνότητα και αίσθημα κοινωνικής συνείδησης.
· Αυτογνωσία, για σωστή επιλογή στόχων, που να ανταποκρίνονται στα προβλήματα της ζωής.
· Ευσυνειδησία, ηθικές αρχές και αξίες.
· Η ειρήνη επιτρέπει στον επιστήμονα να επιδίδεται απερίσπαστα στο ανθρωπιστικό του έργο.
· Η επανιεράρχηση των στόχων και αξιών του σύγχρονου ανθρώπου.
Τα εφόδια του επιστήμονα
· Διαμόρφωση ηθικής, αυτόνομης και ελεύθερης προσωπικότητας.
· Αίσθηση ότι επιτελεί κοινωνικό λειτούργημα και όχι μόνο βιοποριστικό επάγγελμα.
· Ενδιαφέρον για την σωστή και επωφελή για τον άνθρωπο μελλοντική χρήση των επιτευγμάτων του.
· Πίστη στα ανθρωπιστικά ιδανικά.
· Κοινωνικές αρετές ( ανιδιοτέλεια, πνεύμα συνεργασίας, άμιλλα.)
· Ηθικές αρχές ( ταπεινοφροσύνη, ετοιμότητα, ειλικρίνεια)
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Τεχνολογία: Η μελέτη και η πρακτική εφαρμογή των γνώσεων, των μεθόδων και των πορισμάτων των θετικών επιστημών, και ιδιαίτερα της μηχανικής, στη βιομηχανία, στην ιατρική, στις επιχειρήσεις, στο εμπόριο και σε άλλους τομείς της δραστηριότητας και της ζωής του ανθρώπου γενικότερα.
Τεχνοκρατία: Η κυριαρχία του πνεύματος της τεχνολογίας στην κοινωνική και πολιτική ζωή – σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας. /
Η θεωρία σύμφωνα με την οποία η ευημερία του ανθρώπου στηρίζεται κυρίως στην τεχνολογική πρόοδο (σε αντίθεση με τη θεωρία που υποστηρίζει ότι η ευημερία εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο και τις πνευματικές του αξίες).
Τεχνικός πολιτισμός: η κυριαρχία της «μηχανής» στη ζωή του ανθρώπου η οποία βοηθά και υποκαθιστά τον άνθρωπο σε κάθε δραστηριότητά του.
Θετικές πλευρές της τεχνικής προόδου:
1. κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση: αξιοποίηση των δυνάμεων της φύσης προς όφελος του ανθρώπου
2. απαλλαγή από το μόχθο εργασίας
3. παραγωγή περισσότερων αγαθών, σε λιγότερο χρόνο, με βελτιωμένη ποιότητα (=άνοδος του βιοτικού επιπέδου)
4. ανάπτυξη της επιστήμης: η πρόοδος της έρευνας οδήγησε στη διάγνωση, πρόληψη και αντιμετώπιση ασθενειών
5. βελτίωση μέσων επικοινωνίας, μεταφοράς, πληροφόρησης
6. αναβάθμιση της ανθρώπινης ζωής: άνοδος γνώσης, ορθολογισμός, κοινωνική ισότητα, οικουμενική συνείδηση, ανάπτυξη τέχνης
αρνητικά του μηχανικού πολιτισμού:
- καταστροφή φυσικού περιβάλλοντος
- μηχανοποίηση (και επομένως τυποποίηση, αυτοματισμός) της ανθρώπινης εργασίας και γενικότερα της ανθρώπινης ζωής.
- επιβάρυνση της προσωπικότητας: ο άνθρωπος σταδιακά απομακρύνθηκε από τομείς δραστηριότητας (ανία, αλλοτρίωση, μοναχικότητα)
- περιορισμός της ελευθερίας: η μηχανή καθορίζει την ανθρώπινη ενέργεια
- σωματική επιβάρυνση: ο άνθρωπος έγινε μαλθακός, απομακρύνθηκε από τη «φυσική» κίνηση.
- ανάπτυξη κοινωνικής παθογένειας: μεγαλουπόλεις / εγκληματικότητα / τρομοκρατία / όπλα
επιθυμητή στάση / αντιμετώπιση:
Η κατανόηση του φαινομένου, ότι δηλαδή εφόσον ο πολιτισμός αναπτύσσεται μονομερώς, η κοινωνία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ανθρώπου.
1. Να μην υστερεί σε ανάπτυξη ο πνευματικός χαρακτήρας του πολιτισμού (συμβολή οικογένειας, σχολείου, πολιτείας)
2. Προσανατολισμός του ατόμου στις ανθρωπιστικές αξίες ώστε να μην υφίσταται όλες τις αρνητικές εκδοχές της τεχνικής προόδου προκειμένου να απολαμβάνει τα αγαθά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου