ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ
Ο συμβολισμός είναι ένα ρεύμα που εμφανίστηκε στη Γαλλία στα τέλη του 19ου αιώνα και επηρέασε κυρίως την ποίηση και λιγότερο τη μουσική και τη ζωγραφική. Γεννήθηκε ως αντίδραση στην ψυχρότητα του παρνασσισμού και συνιστά μια επιστροφή στη ρομαντική ποίηση.
|
Βασικά χαρακτηριστικά |
|
Οι συμβολιστές δίνουν έμφαση στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων. Τα αντικείμενα- πράγματα του εξωτερικού κόσμου και τα στοιχεία της φύσης χρησιμοποιούνται ως σύμβολα, για να αποδώσουν τα συναισθήματα, τις ψυχικές διαθέσεις τους. |
|
Υποβλητικότητα-υπαινικτικότητα: στα ποιήματα υπάρχει ένα κλίμα ρευστό, θολό, ασαφές. Οι ιδέες και τα συναισθήματα δε λέγονται καθαρά, αλλά υποβάλλονται μέσα από εικόνες. |
|
Μελαγχολία, απαισιοδοξία, θλίψη, διάθεση ονειροπόλησης. |
|
Η μουσικότητα του στίχου (πλούσια ομοιοκαταληξία, λέξεις μελωδικές, επαναλήψεις λέξεων ή φράσεων) |
|
Καινοτομίες στη μορφή και στην έκφραση: χαλαρή ομοιοκαταληξία, ανομοιοκατάληκτος ή ελεύθερος στίχος, πολλά και πρωτότυπα σχήματα λόγου, ιδιόρρυθμη σύνταξη, νέο λεξιλόγιο. |
Ο συμβολισμός προετοίμασε το έδαφος για τη μετάβαση από την παραδοσιακή στη νεοτερική ποίηση.
Ο συμβολισμός στη νεοελληνική ποίηση
Το ρεύμα του συμβολισμού εμφανίζεται στην ελληνική ποίηση στις αρχές του 20ου αιώνα και επηρέασε δύο ομάδες ποιητών:
1) Ποιητές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής (1900-1910): από το συμβολισμό επηρεάστηκαν οι Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Γιάννης Καμπύσης, Σπήλιος Πασαγιάννης, Απόστολος Μελαχρινός, Ιωάννης Γρυπάρης, Κωστής Παλαμάς, Κ. Π. Καβάφης.
2) Ποιητές της γενιάς του 20 (Νεοσυμβολιστές): σε αυτήν την ομάδα ανήκουν οι ποιητές:
Κώστας Καρυωτάκης, Κώστας Ουράνης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Τέλλος Άγρας,
Μήτσος Παπανικολάου, Μαρία Πολυδούρη.
Αυτοί οι ποιητές εκφράζουν στα ποιήματά τους την απογοήτευση, την απαισιοδοξία, την
ανία, το ανικανοποίητο του μοναχικού ατόμου που έχει τραυματιστεί από την
πραγματικότητα, έχει κλειστεί στον εαυτό του και αναζητά λύτρωση στη φυγή ή στο
παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου